Çocuklarda sinir krizi, çocuğunuzun kendi bağımsızlığını ifade edebilmesinin bir yoludur. Sinir, özellikle çocuklarda daha sıkça yaşanan bir heyecan türüdür. Çocuklar büyümeye başladıkça, sinirlenmeyi öğrenirler ve bu duyguyu kullanarak anne ve babaya neler yapabileceğini fark ederler. Çocuklar sinir krizi geçirdiklerinde, tüm dikkatleri ve ilgiyi üstlerine çeke bildiklerinin farkına varıp her isteklerinin yerine getirildiğini anlamaya başladıklarında istediklerin sonu gelmez ve bunu her fırsatta kullanırlar. Çünkü hayır kelimesini kabul etmezler.

İki yaşındaki çocuklarda görülen sinirin, en çok bilinen sebebi, o an yaptığı işe dur dememiz ve izin vermememizdir. İki yaşındaki çocuğunuz kendi işini kendisi yapmak ister. Başkasının kendisi için bir şey yapmasını istemez. Dürtülerini ve isteklerini kontrol altına almak, bir işi geciktirmek, ertelemek, durdurmak gibi durumlar onun için neredeyse imkânsızdır. Bu sebeple, isteklerinin yerine getirilmemesi veya gecikmesi onu sinir krizine koyar. Engelleyici eşyalar ve durumlar onda sinir yapar. Sinir krizinde çocuk, duygularını yoğun yaşadığından, tam olarak kontrol altına alamadığından, farklı ve şiddetli tepkiler verebilir. Yaşadığı gerilim, öfke ve sinir nöbetlerine yol açar. Aslında çocukların sinirli tepkileri, sosyal çevreye uyum sağlama çabasının parçasıdır. Okul öncesi dönemdeki çocukların neredeyse tamamında sinir krizine rastlanır. Ağlaması, somurtması, her şeye hayır demesi, ağlayıp kendini yerlere atması, durduk yere bağırması, yemek yememesi, yediği yemeği kusması, eline ne geçtiyse fırlatması, ellerini ayaklarını veya kafasını bir yerlere vurma gibi davranışlarının hâkim olduğu sinir krizlerini, genelde çocukların aşırı uyarılması ile yorgunluk, aç, sıkılmış, keyifsiz ve de rahatsız olduğu durumlarda daha fazla ortaya çıkar. Çocuklarda sinir krizi, çoğunlukla 2,5 yaşlarında zirveye ulaşır ve çoğunlukla 4 yaşını doldurduğunda sona erer.

Anne - baba, çocuktaki sinir krizine sebep olan davranış biçiminin, geçici olduğunu bilerek, sabırlı davranışlar ve çocuğunuzu zorlamadan, soğukkanlı davranarak, çocuğunuzla gereksiz kavgalara girmemelisiniz. Sinir krizi zamanında telaşa düşmeden, kendi kurallarınızı korumak ve ne yaptığınızı bilerek harekete geçmek en doğrusudur.

Anne-baba çocuğu korkutarak ceza vermemeli, sinirli davranışları durdurmak için çocuğun her istediğini yapmaktan uzak durmalısınız. Özellikle sinir krizi geçirdiğinde hemen sussun diye ödüllendirilmemeli ve çocuğun sinirli davranışları, ebeveynlerin öfkesine yol açmamalıdır. Çocuğun asıl problemi, sakinleşememesidir. Anne, baba da sinirli bir tavır alırsa çocuğun öfkesi daha çok olur.

Çocuklarda sinir krizin sebebi uzaklaştırmak ya da disiplin yöntemlerinden biri olan ‘mola yöntemini deneyebilirsiniz. Burada yapacağınız, çocuğun olduğu ortamdan gitmek, sakinleşene kadar onu tek bırakmak ve daha sonra yanına gitmek olmalıdır. Çünkü, çocuğu sakinleştirmeye çalışmak sandığınızın aksine onu daha da hırçınlaştırır. Başka bir yöntemi de çocuğun bulunduğu ortamı değiştirmek. Eğer sinir krizleri topluma açık bir ortamda gerçekleştiyse, çocuğu alıp, o ortamı terk etmek en doğrusudur. Bunun dışında, sinir krizi geçirdiği anlarda, renk, ses, ışık, doku tarzında çeşitli uyarıcılardan yararlanabilirsiniz. Dikkatinin hemen farklı bir alana götürülmesi de sinir krizinin giderilmesi azalması anlamına gelir.

Çocukların sinir krizi anında çocuklar, anlayışlı, sakin ve kendilerini anlayacak anne baba isterler. Çocukların bu duygusunu anlayarak, kabul eden bir yaklaşımla kararlı bir ses tonu ile konuşmanız en doğrusudur.

Ayrıca, ona seçme hakkı ve de karar verme şansı verilmelidir. Bazı ufak kavgaları onun kazanmasına göz yummak, bir diğer yöntem olabilir. Aslında gerçek hedef, çocuğun kendi seçenekleri olabileceğini göstermektir. Bu, ona kendi istediği şeyi olaylar üzerinde kontrolünün onun elinde olduğunu hissettirir. Bu durumda, yapılan her kuralın açıklaması yapılmalıdır. Tam tersi çocuğun, anlamadığı bir şeye ayak uydurmasını beklemek yanlış olur. Bir diğer önemli şeyde, anne babaların çocukları için iyi birer rol model olması gerekmektedir. Unutmamanız gerekir ki; çocuklar anne babaların hareketlerini gözlemleyerek, onlar gibi olmaya ve de benzemeye çalışırlar. Okul öncesi döneminde çocuğunun öğrenme yeteneği, örnek alması ve taklit etme becerisi ortaya çıkar. Çünkü çocuklar söylenenlerden çok, yapılanları öğrenmeye daha meraklılardır. Çocuğa, iyi bir örnek olmanın en doğru yöntemi, onunla birlikte hareket etmektir. Örnek verirsek, yemeği çatal ve kaşık kullanarak yemek; sözle değil göstererek yapmak 'Elle yemek yeme' demekten daha etkilidir. Çocukların sinir krizi, geçirmesinin gelişiminin bir parçası olduğu unutulmamalıdır. Bu, çocuklarda geçiş dönemidir. Çocuğunuz büyümeye başladıkça kendisini kontrol etmeyi ve duygularını kelimelerle ifade etmeyi öğrenerek, tam anlamıyla bağımsız bir birey olma yolunda ilerleyecektir.